Colostrum - nasza odporność.

Czym jest colostrum?

Colostrum jest wydzieliną gruczołu mlekowego ssaków powstającą w ostatnim okresie przed porodem i w pierwszych dniach po porodzie potomka. Colostrum w naturze jest to gęsta, żółta ciecz o odczynie lekko kwaśnym (ph 6,4). Colostrum to unikalny, najsilniej regenerujący organizm ludzki bioaktywny surowiec naturalny. 

Jeśli chodzi o skład, colostrum jest bardzo złożoną substancją bogatą w składniki odżywcze, przeciwciała i czynniki wzrostu. W jej skład wchodzi ponad 250 naturalnych związków chemicznych, takich jak czynniki wzrostu, hormony, enzymy, poliamidy, pochodne kwasów nukleinowych, pochodne aminokwasów i inne o prawie 40-krotnie zwiększonym udziale biologicznie aktywnych składników, w porównaniu z mlekiem.

Colostrum zawiera również substancje bakteriostatyczne, w tym immunoglobuliny, laktoperoksydazy, lakteniny, laktoferynę, lizozym i leukocyty oraz PRP. W skład Colostrum wchodzą także, wyjątkowo łatwo przyswajalne, o dużej koncentracji witaminy oraz związki mineralne mających na celu jedno zadanie – ochronę i regenerację komórek w naszym ciele.

Colostrum zwane jest Młodziwem, ponieważ jako jedyna naturalna substancja, znacznie skuteczniej od syntetycznych, nie tylko opóźnia oznaki starzenia ale powoduje ich znaczący regres. Colostrum jest zbierane we wczesnej fazie laktacji. Im wcześniej jest zebrane tym lepsze posiada właściwości. Z każdą godziną jego wartość biologiczna obniża się, aby po kilkunastu godzinach w końcu stać się mlekiem.

Unikalność Colostrum bierze się stąd, iż wszystkie ssaki przychodzą na świat w stanie hipogammaglobulinemii i przy obniżonej aktywności immunologicznej, co w zetknięciu z florą bakteryjną i drobnoustrojami chorobotwórczymi czyni je bezbronnymi i szczególnie podatnymi na infekcje. Dopiero Colostrum matki przekazuje im immunoglobuliny i inne substancje odpornościowe oraz stymulujące wzrost, chroniąc w ten sposób nowe życie przed złymi wpływami z zewnątrz.

O mikroklastrach i Microhydrinie

„ Wodór – to paliwo życia” 

 Albert Szent – Gyorgy, laureat nagrody Nobla, odkrywca witaminy C. 

Wstęp

Wiedza o odżywianiu człowieka nie może już dłużej ograniczać się do znajomości klasyfikacji produktów odżywczych, ich kaloryczności i dobowego zapotrzebowania. Obecnie pojawiła się możliwość wyjaśnienia bardzo ważnego znaczenia bioelektrycznej natury środków odżywczych, których funkcja realizuje się w komórkach i płynach biologicznych organizmu. Na konieczność badań w tym kierunku wskazywał w XIX wieku profesor Claud Bernard, jednakże wówczas prawie nikt go nie słuchał. 

Zapotrzebowanie na jony ujemne wodoru

Wodór – to „paliwo życia”. Obecność wodoru w jednej z jego postaci – atomu, protonu, czy też jonu ujemnego – jest niezbędnym warunkiem przebiegu większości procesów biologicznych . Uproszczony schemat różnych konfiguracji elektronowych wodoru przedstawia rysunek 1. Węglowodanowe produkty odżywcze w trzeciej części składają się z wodoru. Wszyscy wiedzą, że jony dodatnie warunkują kwasowość produktów odżywczych. Jednakże jonom ujemnym w produktach odżywczych, jak dotąd, nie przyznawano żadnego znaczenia. Dzisiaj stan zaopatrzenia produktów i suplementów diety w jony ujemne wodoru powinien być ważnym wskaźnikiem ich wartości odżywczej.

Z tego, co znajduje się w sklepie warzywnym wybierzmy na przykład marchew. Dzięki zrównoważonemu składowi (węglowodany, białka, tłuszcze), niskiej kaloryczności, zawartości włókien roślinnych i szczególnych substancji odżywczych – karotynoidów, jest to warzywo najbardziej popularne. Jednak marchew występuje w dwóch postaciach: zwykłej i wyhodowanej wyłącznie na nawozach organicznych. I oto pytanie: czy „marchew organiczna” posiada wyższe właściwości odżywcze, które uwiarygodniają jej wyższą cenę?

Jaka powinna być Woda?

Woda zaliczana jest do niezbędnych składników pokarmowych. Woda spełnia w organizmie wiele ważnych funkcji. Przede wszystkim jest głównym składnikiem organizmu, w pewnym sensie materiałem budulcowym jej zawartość w ustroju zależy od wieku, płci, budowy ciała i zmienia się z wiekiem; w trzymiesięcznym płodzie znajduje się około 90% wody, u noworodka około 80%, roczne dziecko 65%, a u człowieka dorosłego nieotyłego zawartość wody w organizmie powinna wynosić nie mniej niż 60%. U ludzi starszych osiąga od 54% - dla mężczyzn do 46% - dla kobiet. Z upływem lat spada jej udział w skórze, a wzrasta zawartość w mięśniach. Zawartość wody w beztłuszczowej masie ciała u dorosłego człowieka jest stała i wynosi do 75%, natomiast w poszczególnych organach może być różnie; mózg 80- 85%, mięśnie 74-80, płuca 75-80%, wątroba, nerki i serce 68-70%, kości od 20-25 %, tkanka tłuszczowa od 10-20%, zęby 8-10%, u osób otyłych procentowy udział wody w masie ciała jest mniejszy. Większą zawartością wody charakteryzują się ciecze i wydzieliny ustrojowe; pot 99-99,5% chłonka 98%, sok żołądkowy 97%, krew około 86%, żółć 86%. Jest niezbędna w podtrzymywaniu wszystkich procesów biologicznych, bierze udział w procesie wchłaniania pożywienia z jelit i odżywianiu komórek, reguluje podstawowe funkcje organizmu; budowanie, rozpuszczanie, transport i chłodzenie. Jest niezbędna do trawienia, wchłaniania i przenoszenia pokarmu oraz usuwania zbędnych produktów przemiany materii, w tym również związków toksycznych.

Zapotrzebowanie na wodę wyznaczane jest przez konieczność pokrycia strat obligatoryjnych i rozcieńczenia produktów metabolizmu wydalanych przez nerki. Osoba dorosła, ważąca 70 kilogramów, potrzebuje przeciętnie około 2,1 litra wody dziennie, ponieważ taka ilość jest wydalana przez skórę, płuca, nerki i przewód pokarmowy. Dzienne indywidualne zapotrzebowanie naszego organizmu można wyliczyć mnożąc ilość kilogramów przez 30 ml. W dni bardzo upalne, przy podwyższonej temperaturze ciała, przy zwiększonej aktywności fizycznej, spożywaniu pokarmów zawierających błonnik pokarmowy, przy spożywaniu dużych ilości kawy i herbaty oraz alkoholu, oraz w czasie karmienia piersią zapotrzebowanie wody należy zwiększyć do 40 ml/kg masy ciała. W warunkach ograniczonej podaży płynów lub niedostatecznie wyrównywanych strat wody (obfite pocenie się, stosowanie diuretyków) dochodzi najpierw do zmniejszenia objętości osocza, wzrostu stężenia w nim sodu. Jeżeli zasoby wody nie zostaną uzupełnione, woda przemieszcza się z komórek do przestrzeni pozakomórkowej w celu wyrównania stężeń.

 Następstwem tego jest więc też odwodnienie wewnątrzkomórkowe, którego objawami są; pragnienie, zmniejszenie wydzielania śliny i wysychanie jamy ustnej, rozdrażnienie, bezsenność, zaczerwienienie skóry, utrata apetytu, osłabienie sił fizycznych oraz zaburzenia koordynacji ruchów. Zmniejsza się też ilość moczu i wydalanie produktów przemiany materii (mocznik, kreatynina, amoniak i inne), które powodują zatrucie organizmu oraz zmniejszenie wydzielania potu powodujące przegrzanie organizmu.

Odwodnienie 2-3 % masy ciała – spada wydolność fizyczna. 

Odwodnienie 5-8 % masy ciała – spada wydolność fizyczna i psychiczna. 

Odwodnienie 20 % masy ciała – następuje zgon.

Nadmierna podaż płynów bez elektrolitowych (piwo, kawa, herbata, napoje gazowane) powoduje zwiększenie objętości, a woda przechodzi do przestrzeni wewnątrzkomórkowej. Skutkiem tego są; obrzęk, uszkodzenie komórek, obniżenie ciśnienia krwi, i zmniejszenie wskaźnika hematokrytowego krwi. Objawy obrzęku komórek mózgu to; ogólne osłabienie, nudności, wymioty, brak apetytu, drgawki, a w ciężkich przypadkach śpiączka. Przewodnienie organizmu, które powoduje zwiększenie masy ciała i obrzęki zdarza się rzadko i następuje wówczas, gdy gwałtowna dehydratacja przekracza możliwości wydalania wody przez nerki. Woda jest najważniejszym składnikiem naszego pożywienia. Ludzie od dawna szukają sposobu na przedłużenie życia. Ostatnio naukowcy rozpoczęli badania wśród ludzi, którzy cieszą się długowiecznością. Na świecie jest niewiele terenów zamieszkanych przez takich właśnie ludzi. Są to np. wysokogórskie tereny Tybetu, Andów, Kaukazu oraz rejon  wysp Japonii. Wyniki wieloletnich badań jasno wskazują, że przyczyną tej długowieczności jest woda. Woda, którą piją mieszkańcy tych rejonów jest bardzo podobna do płynu międzykomórkowego w naszym organizmie oraz krwi, natomiast zasadniczo różni się  od wody, którą my pijemy na co dzień. Najważniejsze jest jednak to, że musi ona posiadać kilka najważniejszych parametrów. 

Odpowiednią strukturę, redox, napięcie powierzchniowe, pH, temperaturę oraz mineralizację.

 

STRUKTURA WODY - czyli inaczej pamięć wody, dotyczący rzekomego gromadzenia i przechowywania informacji przez wodę. Informacja ta może być pozytywna lub negatywna, przez co odpowiednio wpływa na nasz organizm. Przy temperaturze 0 °C woda traci informację w niej zawartą. Woda znajdująca się w naszym organizmie jest wodą strukturalną. Woda strukturalna zawiera w sobie informację. Pod wpływem tej informacji cząsteczki wody układają się w klastery, tworząc kryształy. Takie połączenia powodują, że informacje pomiędzy komórkami, które pływają w takim środowisku, są przekazywane idealnie. Wtedy komunikacja ta dokonuje się nawet w szybszym tempie. W ciele człowieka ponad 70% masy ciała, to woda strukturalna, która posiada heksagonalną strukturę fizyczną, widoczną po zamrożeniu, jako przepiękne kryształy. Właśnie w tej wodzie ma być osiągnięta maksymalna koncentracja "pozytywnych biologicznie drgań", które mają mieć pozytywne oddziaływanie na zdrowie człowieka. Tylko woda o odpowiedniej strukturze, heksagonalnej, o małych gronkach w cząsteczce, jest w stanie doprowadzić organizm do prawidłowego funkcjonowania. O tym dużo pisał i pokazywał kryształy heksagonalne japoński naukowiec Masaru Emoto.

REDOX - dotychczas nie zwracano uwagi na coś takiego jak potencjał REDOX (ORP - oxidation reduction potential) w wodzie do picia. W badaniach Instytutu Wody w Tokio okazało się, że wspólnym mianownikiem dla wszystkich cudownych miejsc z wodami uzdrawiającymi jest aktywny wodór, który ma zdolność redukcji wolnych rodników. REDOX to międzynarodowa nazwa dla potencjału regenerująco-utleniającego wody i innych płynów. Im niższy wskaźnik REDOX (minusowy), tym większe właściwości regenerujące. Im wyższy wskaźnik (dodatni), tym właściwości wody są bardziej utleniające. Do zbadania tego potencjału służy miernik ORP. Kiedy woda jest naładowana dodatnio, to przed wchłonięciem do komórki musi zostać przerobiona na minus. Woda o właściwościach utleniających sprzyja powstawaniu wolnych rodników w organizmie. Ich powstawaniu sprzyjają także zła dieta, stres, pestycydy, zanieczyszczenia środowiska, radiacja, promieniowanie sprzętu elektronicznego, itp. Wolne rodniki są to niestabilne cząsteczki atakujące komórki naszego organizmu. Krążą one po naszym organizmie w poszukiwaniu elektronu, którego im brakuje, aby mogły stać się cząsteczkami stabilnymi. Silne obciążenie wolnymi rodnikami powoduje nie tylko przedwczesne starzenie się organizmu, ale także prowadzi do wielu chorób (w tym nowotworowych). Powszechnie stosowaną bronią przeciwko wolnym rodnikom są antyoksydanty (przeciwutleniacze). Są to np. witaminy A, E czy C lub pierwiastki takie jak selen i cynk. Niestety, oddając elektrony wolnym rodnikom, witaminy i pierwiastki same się nimi stają – w ten sposób łańcuch nigdy nie zostaje przerwany.

Wolne rodniki – działanie w organizmie, wolne rodniki to atomy cząsteczki lub jony posiadające na zewnętrznej orbicie pojedynczy, niesparowany elektron. Dążąc do przyłączenia lub oddania elektronu wykazują dużą aktywność chemiczną utleniając każdy związek z którym mają kontakt. Obiektem ataków wolnych rodników w organizmie człowieka są głównie związki posiadające w cząsteczkach wiązania podwójne jak: białka, DNA lub nienasycone kwasy tłuszczowe wchodzące w skład błon komórkowych, polisacharydy, lipidy (cholesterol) znajdujący się w krwi.

Podczas utleniania lipidów powstają wolne rodniki lipidowe (nadtlenki lipidowe) wyzwalające niszczącą reakcję łańcuchową. Wolne rodniki powstają w organizmie w wyniku reakcji metabolicznych a zwłaszcza w procesie spalania wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Mogą również pochodzić z zewnątrz ze skażonego powietrza, dymu z papierosów, występują w zjonizowanym powietrzu, wysoko przetworzonej lub zepsutej żywności, lekach itp. Wolne rodniki tworzą się w wielu produktach spożywczych jak: wyroby cukiernicze o długich terminach przydatności do spożycia, produkty mięsne i roślinne. Dotyczy to szczególnie tłuszczów zawierających wielonienasycone kwasy tłuszczowe, które bardzo łatwo ulegają utlenieniu. Najwięcej tych kwasów zawiera olej kukurydziany i słonecznikowy a najmniej oliwa z oliwek i olej lniany. W produktach smażonych lub długo przechowywanych, tłuszcze ulegają szybkiemu utlenieniu i pokarmy te zawierają bardzo dużo wolnych rodników. Spożycie takich pokarmów jak chipsy, frytki, krakersy, ciastka, ciasto do pizzy, sosy sałatkowe itp. jest w Polsce powszechne, zwłaszcza wśród młodzieży i staje się niebezpiecznym dla zdrowia przyzwyczajeniem żywieniowym.

W wyniku uszkodzenia błony komórkowej komórka nie jest wstanie pełnić swych właściwych funkcji metabolicznych, uszkodzenia kodu genetycznego prowadzą do powstawania nowotworów, zaburzeń czynnościowych układu krążenia, mózgu i innych narządów. Utleniając cholesterol LDL powodują zmiany miażdżycowe w naczyniach krwionośnych nawet u osób młodych żyjących w warunkach skażonego środowiska i odżywiających się niewłaściwie. Uważa się że jest to jedna z głównych przyczyn procesu starzenia się organizmu.
Wolne rodniki spełniają również ważne funkcje korzystne. Są używane przez ciała odpornościowe do niszczenia bakterii chorobotwórczych i utleniają substancje toksyczne. Makrofagi – komórki żerne układu odpornościowego – wytwarzają wolne rodniki i z ich pomocą niszczą niepożądane mikroorganizmy. Nasze organizmy wykształciły funkcje obronne przeciwko wolnym rodnikom. W komórkach wytwarzany jest glutation, który chroni je przed ich niszczącym działaniem. Z wiekiem ilość glutationu jaką organizm może wytwarzać ulega zmniejszeniu i organizm staje się coraz bardziej bezbronny. Dlatego ważne jest spożywanie pokarmów zawierających, przeciwutleniacze czyli antyoksydanty pokarmowe.

 

 

NAPIĘCIE POWIERZCHNIOWE płynów, które pijemy wpływa na zdolność komórek naszego ciała do absorpcji wody. Im wyższe napięcie powierzchniowe, tym trudniej komórkom pobrać wodę z płynu międzykomórkowego poprzez swoją błonę. Napięcie powierzchniowe płynów, które pijemy wpływa na zdolność naszych komórek do absorpcji wody. Napięcie powierzchniowe błony komórkowej erytrocytów wynosi 43 din/cm3. Składa się ona m.in. z lipidów. Woda z napięciem podobnym do napięcia powierzchniowego krwi potrafi właściwie  rozrzedzać krew, która dobrze przenika przez błony komórkowe. Należy o tym pamiętać przy wyborze wody do picia, ponieważ jeżeli napięcie powierzchniowe jest wyższe, warstwa tłuszczu w błonie komórkowej nie pozwoli na pobranie wody z płynu międzykomórkowego. Ze zjawiskiem napięcia powierzchniowego stykamy się codziennie przy myciu naczyń. Myjąc tłuste naczynia zimną wodą, która ma wysokie napięcie powierzchniowe, nie uzyskujemy żadnego efektu. Natomiast myjąc te same naczynia w ciepłej wodzie o niskim napięciu powierzchniowym, tłuszcz natychmiast znika. Ponadto, wysokie napięcie powierzchniowe wpływa na rozpuszczalność składników odżywczych. Napięcie powierzchniowe wody może być skutecznie obniżone zmieniając temperaturę wody lub dodając do wody różne związki chemiczne.

PRAWIDŁOWE pH wody, którą pijemy powinno wynosić co najmniej 7,4. Im wyższe pH wody, tym bardziej przyczynia się ona do wyrównania równowagi pH w organizmie. Woda mająca pH około 7,6-7,8 bilansuje już pH organizmu, które jest często nadmiernie kwaśne. Przetworzona żywność zawiera mnóstwo kwasów, które odkładają się w naszych organizmach przez lata i tworzą idealne środowisko dla powstawania chorób przewlekłych, nowotworów. Nadmiar substancji kwasowych w organizmie powoduje szybkie starzenia się i tworzy idealne warunki do poważnych chorób. Woda o prawidłowym pH neutralizuje kwasy stanowiąc pierwszą i najważniejszą linię obrony przed poważnymi chorobami.

TEMPERATURA wody, którą pijemy powinna być zbliżona do temperatury naszego ciała, czyli około 36,6°C. Picie wody o niższej temperaturze powoduje, że komórki natychmiast obumierają. Natomiast picie gorących napojów powoduje powstawanie wrzodów żołądka czy jelita grubego, ponieważ uszkadzają one śluzówkę naszego przewodu pokarmowego.

MINERALIZACJA wody to inaczej zawartość minerałów w wodzie. Im niższy stopień mineralizacji, tym dłużej żyje nasz organizm. Według naukowców, wody mineralnej czy mineralizowanej nie wolno pić codziennie. Powinno się ją stosować tylko w celach leczniczych – 21 dni do 1 miesiąca w ilości około 100 ml dziennie. Minerały zawarte w wodzie sztucznie mineralizowanej nie są przyswajane przez komórki naszego organizmu.

WSZYSTKIE POWYŻSZE PARAMETRY WODY MOŻEMY UZYSKAĆ DZIĘKI STOSOWANIU CORAL-MINE, MIKROHYDRIN, MIKROHYDRIN PLUS, H-500, HYDRACEL.